به نام خدا
با تقدیم سلام و عرض خسته نباشید.
من دیشب که اولین روز ماه مبارک رمضان را پشت سر گذاشتیم با شوهر و فرزندم در برنامه مهدیه شرکت کردم. متأسفانه یکی از کارکنان مسجد برخورد بسیار بسیار بد و دور از شأن با خانمهای حاضر در محوطه زیر زمین کردند که بسیار ناراحت کننده بود. قاری محترم قرآن در حال قرائت قرآن بودند که ایشان به زیر زمین آمدند و با حالت تحکم ناشی از غرور فرمانروایی! با داد و فریاد به همه خانمها دستور داد که هر چه سریعتر به طبقه بالا بیایند تا سخنرانی شروع شود. تعدادی از خانمها هنوز افطارشان را تمام نکرده بودند، بعضی مادران به نوزادشان رسیدگی می کردند و برخی پیش فرزندانشان بودند تا در همان زیر زمین با سایر اطفال بازی کنند و سر و صدا به صحن اصلی مسجد تحمیل نشود. این آقا در مقابل جواب خانمها که مواظب بچه ها هستیم حکم کردند که «بشینید تو خونه تون مراقب بچه هاتون باشید!!». این مسئول محترم حتی چندین بار همه چراغهای زیر زمین را خاموش و روشن کرد و بالاخره موفق شد همه خانمها و بچه‌هایشان را از زیر زمین اخراج کند و آنها را راهی منازلشان – و نه صحن اصلی مسجد!- کند. سؤال من این است که ایشان چرا و با چه مجوزی این برخورد بسیار توهین‌آمیز را با مهمانان مهدیه کرد؟؟؟؟؟؟ حتی سنتی‌ترین و بی سوادترین خادمان مساجد ایران نیز چنین برخوردی با نمازگزاران نمی‌کنند. ایشان به جای اینکه تمهیداتی برای خانواده‌های بچه‌دار جهت استفاده از سخنرانی بیندیشند اینچنین ناشیانه برخورد کردند. برخوردی که متأسفانه به حساب هیأت مدیره مسجد گذاشته شد حال آنکه بسیاری از مردم اصلاً نمی‌دانند که آیا این آقا اصلاً عضو هیأت امنا هست یا نیست.
برای حل این مشکلی که ایشان دیشب پیش آوردند اولاً من قویاً توصیه می کنم که شخصاً در پشت میکروفن مسجد از همه آن خانواده‌ها که ایشان از مسجد اخراج کردند عذرخواهی رسمی بکنند. ثانیاً، از افراد داوطلب برای مراقبت از گروه بچه‌ها در زیر زمین یا طبقه فوقانی مسجد استفاده شود و برای خردسالان نیز در حین سخنرانی رسمی مسجد، برنامه‌های مذهبی، آموزشی و تفریحی اجرا شود تا آنها نه تنها از مسجد و دین، زده نشوند بلکه خاطرات خوشی در ضمیرشان از دین و مسجد و بخصوص آدمهای دیندار شکل بگیرد.
در پایان از زحمات شبانه‌روزی خادمان محترم مسجد و هیأت امنای سخت کوش و موفق مسجد صمیمانه سپاسگزاری می‌کنم و اجر آنها را از خدای متعال خواستارم. انشاءالله حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیز از زحمات تلاشگران این مهدیه راضی و خشینود باشد.
برخورد بسیار بسیار بد
24 ژوئیه 2012 5 دیدگاه
داریوش کاری
وبلاگ مرکز اسلامی امام مهدی تورنتو 
ژوئیه 25, 2012 @ 18:45:10
متاسفنه من هم شاهد ابتدای ماجر بودم. متاسفانه برخورد خیلی توهین آمیز و زشت بود. امیدوارم دیگه شاهد چنین صحنه هایی نباشیم. از کسانی که چز مسئولین مسچد هستند انتظار بیشتر ز این میره.
ژوئیه 25, 2012 @ 19:53:37
با عرض سلام و تشکر از شما که کامنت مرا منتشر کردید. می خواستم پیشنهادی در مورد برگزاری مراسم ماه رمضان بدهم. به نظر من لزومی ندارد که هفت روز هفته پشت سر هم سخنرانی داشته باشیم. پیشنهاد می کنم دو روز در هفته را به جای سخنرانی، مراسم دعا داشته باشیم. سه شنبه شب را برای دعای توسل و پنجشنبه شب را دعای کمیل بخوانیم. شاید اینطوری سلیقه های بیشتری را تحت پوشش قرار بدهید. سخنرانان محترم نیز اینطوری یک استراحت خواهند داشت. با سپاس از زحمات همه عزیزان هیأت امنا و خادمان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف.
آگوست 01, 2012 @ 23:44:44
ما هر کدوممون ماشاء الله عادت داریم که بخواهیم یکی مراقب فرزندمون باشه تا انشاء الله به سخنرانی برسیم یا به دعا یا به گفتگو با دوستمون! خواهش می کنم هرکسی به فراخور نیاز بچش یک وسیله بازی فکری که مدتی به نسبت طولانی بچه را سرگرم می کند بیاورد و خودش مراقب فرزند خودش باشد. من خمیر بازی یک روز آوردم در مسجد و بیشتر از 8 تا خردسال را برای بیش از 45 دقیقه سرگرم کردم. خوب هر مادری یک همچون فکری بکند. یک وقتی هم بچه ها در خلوتی یک مسابقه دو بدهند پایین آسمان زمین نمی آید. قرار نیست بچه ها بازی مجسمانه بکنند! قرار است در کنار هم انسانیت و محبت و دینداری را تجربه کنند. مسائل را همان اندازه که هستند ببینیم و راه حلهای واقعی برایشان پیدا کنیم. یک تجربه هم از مسجد خوجه ها بگویم گاهی این خدمت را ارائه می کنند که در ازای هر کودکی 2 دولار در ساعت می پردازند و یک نفر از بچه ها در اتاقی مراقبت می کند و بچه ها یا بازی می کنند یا با هم چیزی تمرین می کنند. ما هم این کار را برای علاقه مندان بکنیم. البته طرح را خراب نکنیم برای علاقه مندان! نه زورکی و اجباری!
آگوست 01, 2012 @ 23:53:45
الحمدلله چند شبی است که حاج آقای حسینی نسب زحمت می کشند و مباحث امامت را در ماه رمضان مطرح می کنند. خدا خیرشان دهد شاید بد نباشد که هر از گاهی ( و البته ایده آل هر شب است) یک بروشور مختصری از پرسشی که دارند پاسخ می دهند یا بحثی که دارند دنبال می کنند ارائه شود به حضار که سیر مطلب از دست نرود. حتی از بچه های جوان بخواهید که به انگلیسی روان ترجمه اش کنند و یکیشان هم گرافیک بروشور را تعقیب کند و کاری مرتب ارائه کنند. حتی برای جدیت کار می توان به کسی که کار این مسائل را تعقیب می کند ساعت کار داوطلبانه داد که جوان ها خودشان دست و پا بزنند که افتخار پیدا کنند این کار را انجام دهند. به این بهانه هم با مباحث آشنا می شوند هم یک تکان مثبتی جامعه شیعیان فارسی زبان برداشته است و در صورت ترجمه به زبان هایی که بچه ها وارد هستند یک قدمی برای روشنگری در جامعه کانادایی برداشته شده است. آن وقت مطالب آماده را می توان روی وب سایت مسجد هم گذاشت که منبع مطالعه هم باشد. حتی یک قدم کوچک در تبلیغ معارف اعتقادی هم ارزشمند است . قدم لازم نیست بزرگ باشد لازم نیست مثنوی هفتاد من کاغذ شود ، اندازه یک بروشور یک صفحه ای هم در طی ماه مبارک بیرون بیاید فقط یک سوال و یک جواب هم کار شود خودش موفقیت خوبی است. بعد تجربه می شود برای قدمهای بزرگتر. کمک برای هدایت بچه ها اگر خواستید من هم در خدمتم . زینب عابدینی
آگوست 12, 2012 @ 10:47:32
سلام علیکم آیا از هیات امنا اصلا کسی مطالب این وبلاگ را می خواند؟ هر نظری تا حالا داده شده هر پیشنهادی یا انتقادی مطرح شده یک کامنت یک کلمه ای هم از اعضای هیات امنا ندیده ایم!